hoofd hart en ziel

‘Wees beleefd’ leidde tot faalangst

 

Ik heb Tonnie (niet zijn echte naam) al verschillende keren gesproken. Ook over zijn angst, faalangst. En zijn angst om afgewezen te worden. Dat zit diep. Het is steeds opnieuw onderwerp van gesprek. En deze angsten zijn de reden waarom hij hulp vragen zo lastig vindt. En dus vraagt hij niet, doet alles alleen, deelt niet en geeft ook niet aan wanneer een klus lastig is, want hij wil niemand tot last zijn. En het resultaat is dat hij doordat hij niet communiceert anderen juist wel tot ‘last’ is. Hij weet, met zijn hoofd,  dat iedereen hem wil helpen, maar zijn angst is groter dan zijn vertrouwen in mensen.

Ik vraag waar deze oerangst vandaan komt? Hoe zijn jeugd was in het dorp waar hij opgroeide? Hij zegt meteen, oh nee dat is het niet, ik ben een derde generatiekind en ben volledig geaccepteerd in het dorp. En ik vraag en hoe was dat dan voor je ouders en je opa en oma.? Wat was de boodschap die ze jou meegegeven hebben?  En dat is het stil, komen de tranen, en dan begint hij te stamelen en zegt de boodschap van mijn oma was “respecteer en wees beleefd”, maar in dat wees beleefd zit iets onderdanigs, van je moet je voegen, je  niet laten horen, niet laten zien, anders hoor je er niet bij. De tranen stromen. Zijn lieve oma, waar hij zoveel geweest is. Vorige week nog foto’s van haar gezien op facebook en nu hebben we het over haar.  Ik vraag waar de tranen vandaan komen? En hij vraagt, maar als het dan allemaal zo diep zit, als het zolang is meegegeven vanuit de familie, is het dan wel te veranderen?

Goede vraag waarop ik bevestigend antwoord. Ja juist wel. Doordat je weet /voelt  dat het eigenlijk niet jouw angst is, maar die van je oma, kun je het langzaam gaan loslaten. En dat wil niet zeggen dat je je oma moet loslaten. Nee je eert je oma, want elke keer dat je de angst voelt zeg je ‘dankjewel oma, dat je me waarschuwt’, maar mijn leven is niet jouw leven en jouw angst is niet mijn angst, ik neem mijn eigen beslissing’. En zo neem je langzaam je leven weer in eigen hand.

Langzaam keert de lach terug. ‘Dat is heftig, maar het voelt ook goed. En de traan, dat zijn nu  tranen van ontroering. Het liefste zou ik nu vrij nemen maar ik moet terug naar mijn werk, er is teveel te doen’. En dan vraag ik of ze in het dorp begraven ligt. Ja. Misschien kun je dan voordat je naar het werk gaat even bij haar graf langsgaan en haar bedanken. En dat doet hij.

Aandacht…. helpt

Soms gebeurd er een beetje veel en denk je helllupp hoe kan ik aan iedereen de aandacht en liefde geven die ze verdienen. We hebben net mijn moeder verhuisd naar een verzorgingstehuis. Dat waren/zijn emotionele dagen waarin afscheid en loslaten centraal staat op vele verschillende diepe lagen. Dan ben ik nu bij een vriendin die in haar eigen huis mishandeld is door haar eigen gasten. Er zijn, gesprekken voeren, hoe nu verder, aandacht en liefde geven. Een andere vriendin loop al meer dan een half jaar met een rug die maar niet beter wil worden wat ze ook doet. Ook voor haar probeer ik er te zijn. Samen kleine wandeling maken, gesprekken voeren en vooral proberen positief te blijven. Iemand die haar moeder net is verloren. Een andere die de diagnose parkinson heeft gekregen. Weer een andere vriendin heeft al lang geen ouders meer, nog maar 1 broer en die heeft longkanker niet lang meer te leven en daar komen nu ook nog epileptische aanvallen bij. En zo kan ik nog even doorgaan. En ik zie het tegelijk ook bij mensen om me heen. In hun omgeving gebeurt ook heel veel. Liefde, aandacht, een kaartje, een appje, boodschappen doen,  zodat mensen voelen dat ze er niet alleen voor staan. Samen zijn we sterk. Liefde heelt.

Liefde overstijgt alles

 

Een training voor praktijkopleiders. Allemaal mannen.  En techniek. De meeste boven de 40. Eén jongere man. Hij heeft een bochel. En een eigen bedrijf.

Bij de voorstelronde vraag ik door als hij zegt dat hij in de crisis begonnen is…, niet het meest voor de hand liggend als installateur.  Hij durft meteen zijn kwetsbare kant te laten zien en vertelt over zijn burnout.  De anderen zijn er even stil van.

Bij een oefening met vragenstellen, vraagt hij: Ben je getrouwd? ” Ja en nee. Ik ben weduwe”.  Al lang vraagt hij. “Sinds juli vorig jaar”.  Ik zie dat hij schrikt.

 Op een vraag die iemand  stelt geef ik als antwoord dat als ik had gedaan wat mijn ouders dachten dat goed voor me was, was ik naar de huishoudschool gegaan, ik ben immers een vrouw en zou toch trouwen en kinderen krijgen.

Na de les blijft hij even hangen en zegt sorry voor die vraag. Ik geef aan dat sorry niet op z’n plek is,  en dan zegt hij “de vraag die ik eigenlijk wilde stellen was of je ouders nu trots op je zijn?”. Ik kijk hem aan en ik zeg “reuzetrots”.

De vraag stellen. Wat voor verhaal zit erachter?

Vandaag de tweede dag. Ik vraag hem als we even alleen zijn: en zijn jouw ouders trots op je?  Hij kijkt me aan en lacht. En dan gebeurt er zo iets moois. Een gesprek over opgroeien, invloed van streng christelijke opvoeding, over gepest worden, hoe zijn ouders er niet mee om kunnen gaan en dat ze goed voor hem gezorgd hebben, maar dat hij weinig liefde ontvangen heeft en dat hij het met zijn eigen kinderen anders doet.  En we kijken elkaar weer in de ogen en zijn het met elkaar eens, liefde overstijgt alles, liefde is alles, daar doen we het voor. Wat een mooi cadeau , wat een mooie ontmoeting.  Ik voel me enorm dankbaar.

Wat heeft de natuur jou te zeggen?

Binnen coaching gebruik ik diverse technieken om hoofd hart en ziel met elkaar te verbinden. Wandelcoaching is er een van. Om dit verder uit te bouwen ben ik opleiding natuurcoaching gaan doen bij Yoke de Wilde. In 5 dagen hebben we midden in de natuur met de natuur gewerkt. Prachtig. We hebben de BLOEI methode uitgediept en we volgen de cyclus van verandering met de steeds terugkerende fases van Zaad (noord, winter), Knop (oost, lente), Bloem (zuid, zomer) en Vrucht (west, herfst). En van het Heilige Midden, de plek waar je steeds weer naar terug kan keren. De natuur als inspiratiebron is onuitputtelijk. Ook de natuur als metafoor is zowel binnen als buiten heel goed toe te passen. Wat we ook doen, centraal staat het natuurlijke weten in de mens zelf wakker te maken, zodat het zelfsturend vermogen groeit en bloeit. Deze 5 dagen hebben bijgedragen aan het vegroten van mijn natuurlijke weten, mijn ervaring in de natuur intensiever gemaakt en mijn wens om vaker iets met en in de natuur te doen groter gemaakt. Wil jij ervaren wat natuur voor jou kan doen? Wil jij groeien en bloeien? Wil jij ontdekken welke droomzaden allemaal in jouw aarde verborgen liggen wachtend tot ze ontwaken? Maak dan eens een afspraak en komt het ervaren.